افسانه درخت خرما و بزی

این کتاب بازآفرینی قدیمی ترین افسانه‌ی منظوم (به صورت شعر) ایرانی "درخت آسوریک" است که به ۲۵۰۰ سال می‌رسد. برخی بر‌این باورند که اصل افسانه‌ به زبان پهلوی اشکانی بوده و سپس در دوره‌ی ساسانی به زبان پهلوی ساسانی به نظم درآمده است. کتاب "افسانه درخت خرما وبزی" را ماهیار نوابی از زبان پهلوی به فارسی ترجمه و محمد هادی محمدی آن را بازآفرینی کرده است. درونمایه‌ی اصلی افسانه‌ی "درخت آسوریک" یا کتاب "افسانه‌ی درخت خرما و بزی" فخرفروشی درخت خرما (گیاه) و بزی (جانور) که گفتگو‌ می‌کنند و هریک در نوبت خود ویژگی هایش را بیان می کند. و در آخر بزی، درخت خرما را به خاطر ساکن و بی تحرک بودنش مسخره می کند و خودش را که قادر به حرکت و جنب و جوش است برتر می داند. و در همین جا داستان تمام می شود.