حرفم سفید است
نوکم سیاه است
افسوس خیلی
عمرم کوتاه است
خیلی قصه ها
در دلم دادم
ناراحتم من
وقنی بی کارم
دلم می خواهد
هی بنویسم
حالا ننویسم
کی بنویسم؟!
بنویسم از صبح
تا غروب، تا شام
آرزو دارم
نشوم تمام
نوک من پر است
از شعر و از حرف
از باد و باران
از ابر و از برف!
بنویس با من:
« امروز شادم!»
از زبان من
بگو:«......!»
